-
1 cūriōsus
cūriōsus adj. with comp. and sup. [cura], bestowing care, painstaking, careful, diligent, thoughtful, devoted, attentive: in omni historiā: ad investigandum curiosior.—Inquiring eagerly, curious, inquisitive: nemo, T.: in re p.: curiosissimi homines: oculi.—Meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive: patere me esse curiosum: homo.* * *Icuriosa -um, curiosior -or -us, curiosissimus -a -um ADJcareful, diligent, painstaking; attentive; fussy; meddlesome, interfering; labored/elaborate/complicated; eager to know, curious, inquisitive; carewornIIspy, one who is prying; scout; informer; class of secret spys; secret police -
2 iactō
iactō āvī, ātus, āre, freq. [iacio], to throw, cast, hurl: semina per undas, scatter, O.: hastas: de muro vestem, Cs.: cinerem per agros, V.: Saxa saxis (i. e. in saxa), O.—To throw about, toss about, shake, flourish: diu iactato bracchio, Cs.: tinnula manu, O.: cerviculam: homines febri iactantur: corpus in suo sanguine, wallow, O.: bidentes, swing, V.: a facie manūs, throw kisses, Iu.: basia, Iu.: lumina, O.: iugum, i. e. be rebellious, Iu.—To drive hither and thither, drive about, toss: tempestate in alto iactari: te in alto, H.: hiems iactat viros, O.: iactor in turbā.— To throw away: passim arma, L.: Iactatur rerum utilium pars, thrown overboard, Iu.—To throw out, emit, spread: odorem, V.: voces per umbram, V.—Fig., to torment, disquiet, disturb, stir: morbo iactari eodem, H.: clamore et convicio: inrita iurgia, stir up, V.: iactabatur nummus sic, ut, etc., i. e. fluctuated in value.—To consider, examine, discuss: eas res iactari nolebat, Cs.: multa variis iactata sermonibus erant, i. e. talked about, L.: pectore curas, V.—To throw out, make prominent, pronounce, utter, speak, say: querimoniae ultro citroque iactatae, L.: te beatum, H.: Talia iactanti, etc., V.: hanc autem iactari magis causam quam veram esse, is made a pretext, L.: minas: haec incondita Montibus, V. —With prae se, utter confidently, V.—To boast of, vaunt, plume oneself upon: gratiam, Cs.: et genus et nomen, H.: Romam vos expugnaturos iactabatis, L.: lucus, quo se plus iactet Apollo, delights, V.—With se, to exhibit oneself, show off, make a display, boast, take pride: intolerantius se: iactantibus se opinionibus inconstanter, conflicting: te maritae, O.: legatis regis eum se iactasse, i. e. impose on the legates, L.: se in pecuniis, make a prodigal display: se de Calidio: Ullo se alumno, V.: se formosum, Ph.—To be officious, be active in, devote oneself to: se in causis: nostrum hoc tempus aetatis forensi labore iactari: tribuniciis se actionibus, L. -
3 immoderātus (in-m-)
immoderātus (in-m-) adj., boundless, immeasurable: aether.—Fig., unrestrained, unbridled, excessive, immoderate: homo: ne inmoderatus abundes, unduly officious, H.: fortitudo, S.: potus et pastus: tempestates.— Plur n. as subst: inmoderata semper cupiebat, S. -
4 officiōsus
officiōsus adj. with comp. and sup. [officium], full of courtesy, complaisant, obliging, serviceable: homines in civīs: sedulitas, H.: voluntas, O.: tibi officiosior videri: officiosissima natio candidatorum.—Dutiful, obligatory: dolor: labores.* * *officiosa, officiosum ADJdutiful, attentive; officious -
5 sēdulus
sēdulus adj. [SED-], persistent, busy, diligent, industrious, zealous, careful, unremitting, solicitous, assiduous, sedulous: eloquentes videbare, non sedulos velle conquirere, orators, not those who labor at oratory: Exanimat lentus spectator, sedulus inflat, H.: Baucis, O.: mater, Ph.: Sedula fune viri contento bracchia lassant, O.— Officious, obtrusive: Ne odium libellis Sedulus importes minister, H.: male sedula nutrix, O.* * *sedula, sedulum ADJattentive, painstaking, sedulous -
6 curiosus
cūrĭōsus, a, um, adj. [cura].I.(Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.).A.In gen.(α).With in or ad:(β).in omni historiā curiosus,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si me nihilo minus nosti curiosum in re publicā quam te,
id. Att. 5, 14, 3:ad investigandum curiosior,
id. Fam. 4, 13, 5.—With gen. (post-Aug.):(γ).medicinae,
Plin. 25, 2, 3, § 7:memoriae,
Aur. Vict. Caes. 20 fin.:curiosissimus famae suae,
Capitol. Anton. Philos. 20.—With circa:(δ).circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit,
Capitol. Pert. 13, 8.—Absol.:* 2.non quidem doctus, sed curiosus,
Petr. 46, 6; so,pictor,
id. 29, 4:felicitas Horatii,
id. 118, 5:manus,
id. 13, 1:consilia,
Quint. 7, 5, 2:interpolatione,
Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —With the access. idea of excess, too eager:B.est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat,
Quint. 8, 3, 55.—In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive.1.In gen.:2.ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam, etc.,
Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 3, 1, 1; Varr. R. R. 2, 3, 5; Quint. 1, 8, 21; 11, 3, 143; * Hor. Epod. 17, 77 al.:curiosis oculis perspici non possit,
Cic. Sest. 9, 22.—Implying censure ( = polupragmôn), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive:b.primum patere me esse curiosum,
Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.:quare ut homini curioso ita perscribe ad me,
id. ib. 4, 11, 2:curiosum aliquem extimescere,
Petr. 127:Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint,
Cat. 7, 11 Ellis ad loc.—Post-Aug., subst.: cūrĭōsus, i, m., of one who is prying, a spy, scout:II.curiosum ac speculatorem ratus,
Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.—(Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean:A.belua,
Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).— Adv.: cūrĭŏsē.(Acc. to I. A.) With care, carefully:* 2. B.involvendus vestimentis,
Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2:cavere,
Suet. Aug. 40 al. — Comp., Vitr. 7, 4.— Sup., Col. 11, 2, 18.—(Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously:inquirerem,
Suet. Vesp. 1.— Comp.:curiosius conquiram,
Cic. Brut. 35, 133:facere aliquid,
id. N. D. 1, 5, 10:animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri),
id. Fin. 5, 15, 42. -
7 jacto
jacto, āvi, ātum (jactarier, Lucr. 6, 556; Enn. Tr. 130), 1, v. freq. a. [jacio], to throw, cast, hurl.I.Lit.:B.semen,
to scatter, Varr. R. R. 1, 42:semina per undas,
Ov. M. 4, 748:jactato flore tegente vias,
id. Tr. 4, 2, 50:irrita sacrilega jactas incendia dextra,
id. M. 14, 539:hastas,
Cic. de Or. 2, 78, 316:vestem argentumque de muro,
Caes. B. G. 7, 47:lapides vacuum in orbem,
Verg. G. 1, 62:cinerem per agros,
id. ib. 1, 81:se muris in praeceps,
Curt. 5, 6, 7;of casting a net: rete,
Dig. 19, 1, 12;also of dicethrowing: talos arripio, jacto basilicum,
Plaut. Curc. 2, 3, 79; cf.:numerosque manu jactabat eburnos,
Ov. A. A. 2, 203; id. ib. 3, 355; Suet. Aug. 71.—Transf.1.To throw or toss about; to shake, flourish:2.crura,
Lucr. 4, 991:brachia in numerum,
id. 4, 769:manus,
Quint. 11, 3, 179; 10, 3, 21:umeros,
id. 11, 3, 130:tinnula manu,
Ov. Tr. 1, 1, 38:tintinnabulum,
Phaedr. 2, 7, 5:onerosa pallia,
Juv. 6, 236:cerviculam,
Cic. Verr. 2, 3, 19, § 49:nisi se suo more jactavisset,
i. e. to make gestures, id. Brut. 60, 217:cum multum se Curio ex more jactasset,
Quint. 11, 3, 129:exsultare immoderateque jactari,
Cic. Div. 1, 29, 60:corpus in suo sanguine,
to wallow, Ov. M. 10, 721:videntes,
Verg. G. 2, 355:a facie manus,
to throw kisses, Juv. 3, 106; cf.: jactare basia, id. 4, 118:oculos,
Lucr. 4, 1133:lumina,
Ov. H. 3, 11:jugum,
i. e. to be restless, rebellious, Juv. 13, 22.—To drive hither and thither, to drive about:3.cum adversā tempestate in alto jactarentur,
Cic. Inv. 2, 31, 95; Ov. H. 17, 235; Hor. Ep. 1, 11, 15; Ov. Tr. 3, 2, 15:ut Aeneas pelago... omnia circum Litora jactetur,
Verg. A. 1, 668; 10, 48; 1, 182:jactati aequore toto Troes,
id. ib. 1, 29; Ov. M. 11, 441 al.:si quando, ut fit, jactor in turba, etc.,
Cic. Planc. 7, 17:jactatur domi suae homo honestissimus,
id. Verr. 2, 1, 26, § 67:aestu febrique jactari,
id. Cat. 1, 13.—So of the sea:ut jactetur aqua,
Lucr. 6, 553:cito mutata est jactati forma profundi,
Ov. H. 19, 77:aequora,
id. Tr. 4, 4, 57.—To throw away:4.merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:arma,
Liv. 9, 12; Curt. 3, 3, 9.—Esp., to throw overboard, throw into the sea, Dig. 47, 2, 43, § 10; 14, 2, 4, § 2:jactatur rerum utilium pars maxima,
Juv. 12, 52.—To throw out, emit, spread:II.luna suam jactat de corpore lucem,
Lucr. 5, 576:voces per umbram,
Verg. A. 2, 768.—Trop.A.To torment, disquiet, disturb:B.jactor, crucior, agitor, stimulor,
Plaut. Cist. 2, 1, 4:nolo te jactari diutius,
id. Trin. 3, 2, 59:ipsa velut navis jactor,
Ov. H. 21, 41:jactari morbis,
Lucr. 3, 507:clamore et convicio,
Cic. Fam. 1, 5:aliquem,
id. Div. in Caecil. 14, 45.—Jactare se or jactari, not to be firm, to waver, Cic. Tusc. 4, 10.—Of money, to fluctuate in value:C.jactabatur temporibus illis nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet,
Cic. Off. 3, 20, 80. —To consider, examine, discuss:D.pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,
Caes. B. G. 1, 18:multa totā die in concilio variis jactata sermonibus erant,
i. e. discussed, not decided, Liv. 1, 50, 3:pectore curas,
Verg. A. 1, 227:jactari magis quam peragi accusatio ejus poterat,
discussed without a conclusion, to no purpose, Liv. 10, 46, 16.—To discuss, mention, intimate, pronounce, throw out, utter, speak, say, name, propose a thing:E.rem jactare sermonibus,
Liv. 8, 29:ultro citroque,
id. 7, 9:jactamus jam pridem omnis te Roma beatum,
Hor. Ep. 1, 16, 18:talia jactanti, etc.,
Verg. A. 1, 102:jactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis,
Liv. 2, 13, 3:hanc autem jactari magis causam quam veram esse,
to be rather the pretext than the true reason, id. 5, 53, 2.—To throw or fling out threats, etc.:F.jactare et opponere terrorem,
Cic. Sest. 23, 52:minas,
id. Quint. 14, 47:probra in quempiam,
Liv. 29, 9; cf.:convicia,
Prop. 3, 8, 11.—To boast of, vaunt a thing:G.ostentare honorem aetatis, jactare urbanam gratiam et dignitatem,
Caes. B. C. 3, 83:ingenium,
Quint. 3, 1, 3:genus et nomen,
Hor. C. 1, 14, 13:regna et virtutem,
Ov. H. 16, 81:quo te jactas creatum,
id. M. 9, 23; Curt. 8, 1, 23.—With se, to talk boastfully of one's self, to boast, make an ostentatious display.(α).Absol.:(β).intolerantius se jactare,
Cic. de Or. 2, 52, § 209:non jactandi mei causā,
Quint. Decl. 268.—With dat.:(γ).se alicui,
to boast of one's self to a person, Ov. H. 12, 175:se Iliae querenti ultorem,
Hor. C. 1, 2, 18; Liv. 35, 49, 3:ipse cum se jactaret amicae,
Juv. 1, 62.—With in or simple abl.:(δ).cum in eo se in contione jactavisset,
Cic. Att. 2, 1, 5:ne quis sit lucus, quo se plus jactet Apollo,
Verg. E. 6, 73.—With de:(ε).jactat se jamdudum de Calidio,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46.—With gen.:(ζ).se justitiae,
Hier. Ep. 23, 34. —With two acc.:H.se jactare formosum,
Phaedr. 3, 8, 6.—To carry one's self confidently or conceitedly:I.qui antea solitus esset jactare se magnificentissime in illo loco,
Cic. Att. 2, 21, 3.—To be officious or active in, to give one's self up to, devote one's self to a thing:K.jactare se in causis centumviralibus,
Cic. de Or. 1, 38, 173:nostrum hoc tempus aetatis forensi labore jactari,
id. Q. Fr. 3, 5:in qua (re publica) tu non valde te jactas,
id. Fam. 2, 15, 3:se actionibus tribuniciis,
Liv. 3, 1.—Se in pecuniis, to be prodigal of one's money, Cic. Cat. 2, 9.—Hence, jactans, antis, P. a., boasting, bragging, boastful, vainglorious.1.Lit.: insolens, arrogans, jactans, Cic. Fragm. ap. Non. 322, 13:2.epistolae jactantes et gloriosae,
Plin. Ep. 3, 9:neque vereor ne jactantior videar, etc.,
id. ib. 9, 23; so Verg. A. 6, 815: jactantior hic paulo est, Hor. S. 1, 3, 50.—With gen.:tumidus ae sui jactans,
Quint. 11, 1, 50:plebis jactantissimus amator,
Spart. Hadr. 17.—Transf., proud, noble, splendid:septemgemino jactantior aethera pulset Roma jugo,
Stat. S. 4, 1, 6; Claud. IV. Cons. Hon. 1.— Adv.: jactanter, boastfully, ostentatiously:minae jactanter sonantes,
Amm. 27, 2, 3; Prud. Ham. 170.— Comp.:jactantius maerere,
Tac. A. 2, 77:litteras componere,
id. H. 3, 53; Prud. Ham. 170. -
8 occursator
occursātor, ōris, m. [id.], one who runs up to others to salute them, or to secure their favor; an attentive or officious person (post-class.), Aus. Idyll. 2, 25. -
9 sedulus
sēdŭlus, a, um, adj. [etym. dub.; acc. to Curt. from root hed-, to go; Gr. hodos, way; whence Lat. solum, solium; cf. tremulus, from tremo; prop. active, inclined to motion; but perh. better referred to root sed-, sid-, (Sanscr. sad-), of sedeo; Engl. sit; cf. assiduus. The derivation from sē - dolo, adopted by Don. Ter. Ad. 3, 3, 59; Serv. Verg. A. 2, 374; Non. 37, 28; and Isid. Orig. 10, 244 and 247; cf. Döderl. Syn. 1, p. 117 sq. al., is an error]; orig. sitting fast, persisting in some course of action; hence, busy, diligent, industrious, zealous, careful, unremitting, solicitous, assiduous, sedulous (mostly poet.;II.syn.: diligens, officiosus, attentus): eloquentes videbare, non sedulos velle conquirere,
orators, not those who labor at oratory, Cic. Brut. 47, 176:haec a concubitu fit sedula, tardior illa,
Ov. A. A. 1, 377:exanimat lentus spectator, sedulus inflat,
Hor. Ep. 2, 1, 178:tantum venerata virum hunc sedula curet,
Tib. 1, 5, 33; cf.puer (minister),
Hor. C. 1, 38, 6:agricola,
Plin. 17, 14, 24, § 101:olitor, Col. poët. 10, 148: apis,
Tib. 2, 1, 50; Ov. M. 13, 928:Baucis,
id. ib. 8, 640:anus,
Tib. 1, 3, 84:nutrix,
Ov. H. 21, 95; id. M. 10, 438; Hor. A. P. 116:mater,
Phaedr. 4, 5, 13:deducat juvenum sedula turba senem,
Tib. 1, 4, 80:sedula fune viri contento bracchia lassant,
Ov. F. 4, 297:labor,
Sen. Hippol. 1109:opera,
App. M. 9, p. 237:industria,
id. ib. 2, p. 128:ministerium,
id. ib. 11, p. 267:cura,
Col. 8, 1, 3 et saep.: velim te arbitrari factum. R. Sedulum est, submoventur hostes, removentur lapides, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 194 P.—With an invidious implication, officious, obtrusive:A.ne studio nostri pecces odiumque libellis Sedulus importes opera vehemente minister,
Hor. Ep. 1, 13, 5:hospes,
id. S. 1, 5, 71:nec quisquam flammae sedulus addat aquam,
Tib. 2, 4, 42:luna,
Prop. 1, 3, 32; cf.:male sedulus,
Ov. A. A. 3, 699; id. M. 10, 438.—Hence, advv.sēdŭlō, busily, diligently, industriously, eagerly, carefully, zealously, unremittingly, assiduously, solicitously, sedulously.1.In gen. (very freq. and class.;2.a favorite word of Plaut. and Ter.): nam ille amico suo sodali sedulo rem mandatam exsequitur,
Plaut. Bacch. 3, 3, 71 sq.:ut cognorant, dabimus operam sedulo,
id. Cas. prol. 16; so,operam dare,
id. Pers. 4, 7, 10; id. Men. 5, 7, 20:addere,
id. Cist. 1, 1, 54; id. Most. 1, 2, 41:comparare quae opus sunt,
Liv. 1, 41:faciam sedulo, Ut, etc.,
Plaut. Capt. 2, 3, 25.—Most freq. with facere; cf. Cato, R. R. 2, 2; Plaut. Ep. 2, 2, 108; id. Bacch. 4, 8, 30; id. Merc. 2, 3, 126; id. Poen. 1, 2, 144; id. Pers. 1, 1, 47 sq.; Ter. And. 3, 4, 18; 4, 1, 56; id. Eun. 2, 3, 71; id. Heaut. 1, 1, 74; 2, 4, 16; id. Ad. 1, 1, 25; 2, 2, 43; Cic. Clu. 21, 58; id. Fin. 3, 4 fin.; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10 a, 2.—With fieri, Plaut. Merc. 2, 2, 31; id. Rud. 1, 4, 22; id. Trin. 1, 2, 155; Ter. Ad. 3, 3, 59; id. Phorm. 1, 4, 51; 5, 8, 12; Cic. Fam. 2, 11 fin.; cf.:sedulo id ago,
Ter. And. 3, 5, 8:agitans mecum,
id. Phorm. 4, 3, 10: ad socios nostros sedulo dispertieram, alio frumentum, alio legatos, etc., Cato ap. Charis. p. 197 P.; cf.: salutem impertit studiose et sedulo, Lucil. ap. Non. 37, 30:aliquid conservare,
Cato, R. R. 5, 8:servare,
Plaut. Capt. 2, 2, 7; id. Curc. 5, 2, 41; id. Rud. 2, 3, 52:celare,
id. Aul. 1, 2, 35:dissimulare,
Ter. Hec. 4, 2, 2; id. Phorm. 2, 3, 81:animum advertere,
Plaut. Stich. 4, 1, 40; id. Rud. 2, 2, 1; cf.:munditer se habere,
id. Poen. 1, 2, 26: Ge. Valuistine usque? Ep. Sustentatum'st sedulo, id. Stich. 3, 2, 14; 4, 2, 8:sedulo aliquid dicere,
to assert emphatically, protest, id. Capt. 4, 2, 106; cf.: ego illud sedulo Negare factum;ille instat factum,
Ter. And. 1, 1, 119; so,moneo,
id. Ad. 3, 3, 72:et moneo, et hortor,
id. Hec. 1, 1, 6:credere,
i. e. sincerely, id. Phorm. 2, 4, 13; cf.argumentari,
Cic. Att. 3, 12, 1.—In partic., with an implication of design, on purpose, designedly, intentionally (rare;B.not in Cic.): aliquid occultare,
Plaut. Capt. 2, 2, 48:fingit causas, ne det, sedulo,
Ter. Eun. 1, 2, 58:nusquam nisi in virtute spes est, milites, et ego sedulo, ne esset, feci,
Liv. 34, 14:diem extrahere,
id. 28, 15:tempus terere,
id. 3, 46: imitari aliquem, Quint. 7, 1, 54.—sēdŭlē, busily, diligently, carefully, etc. (post-Aug. and rare):semper custos sedule circumire debet alvearia,
Col. 9, 9, 1: hoc munus implet sedule, Prud. steph. 5, 407; Vulg. 4 Reg. 4, 13.
См. также в других словарях:
Officious — Of*fi cious, a. [L. officiosus: cf. F. officieux. See {Office}.] 1. Pertaining to, or being in accordance with, duty. [R.] [1913 Webster] If there were any lie in the case, it could be no more than an officious and venial one. Note on Gen. xxvii … The Collaborative International Dictionary of English
officious intermeddler — of·fi·cious in·ter·med·dler /ə fi shəs ˌin tər med əl ər/ n: one who unnecessarily meddles in the affairs of another and then seeks restitution or compensation for the beneficial results but who is barred from receiving it Merriam Webster’s… … Law dictionary
officious — (adj.) 1560s, zealous, eager to serve, from L. officiosus dutiful, obliging, from officium duty, service (see OFFICE (Cf. office)). Sense of meddlesome, doing more than is asked or required had emerged by 1600 (in officiously). An officious lie… … Etymology dictionary
officious — index dictatorial, obtrusive Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
officious — meddlesome, intrusive, obtrusive, impertinent Analogous words: meddling, interfering, intermeddling, tampering (see MEDDLE): annoying, vexing, irking, bothering (see ANNOY): pushing, assertive, *aggressive … New Dictionary of Synonyms
officious — [adj] self important, dictatorial busy, forward, impertinent, inquisitive, interfering, intrusive, meddlesome, meddling, obtrusive, opinionated, overzealous, pragmatic, pushy, rude; concept 404 Ant. modest, shy, timid … New thesaurus
officious — ► ADJECTIVE ▪ asserting authority or interfering in an overbearing way. DERIVATIVES officiously adverb officiousness noun … English terms dictionary
officious — [ə fish′əs] adj. [L officiosus < officium,OFFICE] 1. Obs. ready to serve; obliging 2. offering unnecessary and unwanted advice or services; meddlesome, esp. in a highhanded or overbearing way 3. in diplomacy, unofficial or informal officiously … English World dictionary
Officious bystander — The officious bystander is a metaphorical figure of English law, developed by MacKinnon LJ in Southern Foundries (1926) Ltd v Shirlaw[1] to assist in determining when a term should be implied into an agreement. While the officious bystander test… … Wikipedia
Officious — Wikipedia does not have an encyclopedia article for Officious (search results). You may want to read Wiktionary s entry on Officious instead.wiktionary:Special:Search/Officious … Wikipedia
Officious intermeddler — An officious intermeddler is a person who voluntarily, and without request or pre existing legal duty, interjects themselves into the affairs of another, and then seeks remuneration for services or reimbursement. Example: Person A leaves for… … Wikipedia